FORUM PRZENIESIONE!

NoName

PRZEDMOWA

Wielka Księga Zaklęć im. Morgany Le Fay to alfabetyczny zbiór wszelkiego rodzaju zaklęć używanych w świecie Harry'ego Pottera. Na chwilę obecną znajdują się tu tylko zaklęcia kanoniczne (tzn. pochodzące z książek i z filmów - skoro Rowling współpracowała z ekpią filmową, można uznać, że to także kanon, prawda?), być może w późniejszym czasie zostaną dodane także te niekanoniczne, fanfikowe. Tekst NIE zawiera spojlerów (w przeciwieństwie do Listy Zaklęć na Wikipedii) - wszelkie ważne informacje zostaną uzupełnione dopiero po publikacji ostatniego tomu po polsku.

Czemu Morgana Le Fay?
Bo wielką czarodziejką (czarownicą?) była. Wprawdzie kojarzy się bardziej z kręgiem legend arturiańskich, niż z Harry'm Potterem, ale w kanonie także jest wymieniona (w t. I znajduje się na jednej z kart z czekoladowych żab).

Zaklęcia opracowuje i dodaje autorka, jeśli macie jakieś propozycje lub wątpliwości, prześlijcie je pm-ką.

UWAGA! Wielka Księga Zaklęć jest efektem ciężkiej pracy autorki, w związku z czym zabrania się kopiowania całości lub większych fragmentów bez zgody NoName. Jeżeli komuś spodoba się to, co tu znajdzie i chciałby się tym podzielić z innymi - może wkleić na swojej stronie link. Jednocześnie informuję, że jest to praca wykonana rzetelnie: w oparciu o książki, film (każda informacja została sprawdzona) oraz słowniki, w tym słownik łacińsko - polski (etymologia nazw). Jeśli widzisz tu błąd lub masz wątpliwości - napisz.

Czary mary, hokus pokus, abrakadabra, zaczynamy!

NoName

A

ACCIO (łac. 'accerso' - wołać, przywoływać) - zaklęcie przywołujące.
Zastosowanie: przywołuje żądany przedmiot do osoby rzucającej zaklęcie.
Sposób użycia: można je rzucić na dwa sposoby: 1. wypowiedzenie inkantacji (Accio!, wym. ) i nazwy przedmiotu - wówczas może działać nawet na większą odległość; 2. wypowiedzenie inkantacji i wskazanie różdżką na żądany przedmiot
Przykład użycia: 1. Harry Potter w t. IV w czasie pierwszego zadanie w Turnieju Trójmagicznym - przywołanie Błyskawicy; 2. Molly Weasley odbierając bliźniakom ich wynalazki, które próbowali przemycić na Finał Mistrzostw Quidditcha.
Uwagi: zaklęcie bardzo popularne, wielokrotnie używane w kanonie. Uczniowie Hogwartu poznają je na zajęciach profesora Flitwicka na czwartym roku.

ALOHOMORA (łac. 'mora' - przeszkoda; hawajski 'aloha' - żegnaj) - zaklęcie otwierające zamki.
Zastosowanie: otwiera zamki w drzwiach lub oknach
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Alohomora!), wskazując jednocześnie na zamek, który chce się otworzyć.
Przykład użycia: po raz pierwszy użyte w kanonie przez Hermionę w t. I.
Uwagi: zaklęcie bardzo popularne, znane już pierwszorocznym. Działa tylko na zamki niezabezpieczone (tzn. nieposiadające hasła).

AVADA KEDAVRA (łac. 'cadaver' - trup) - zaklęcie zabijające.
Zastosowanie: powoduje natychmiastową śmierć każdej żywej istoty.
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Avada Kedavra!), wskazując na ofiarę.
Przykład użycia: po raz pierwszy pojawia się w t. IV, śmierciożerca Barty Crouch junior, podszywający się pod "Szalonookiego" Alastora Moody'ego, demonstruje jego działanie na pająku. (od autorki: w filmie cz. II Lucjusz Malfoy, zły, że Harry Potter podstępem uwolnił jego skrzata domowego, rozpoczyna inkantację tego zaklęcia. Wydaje mi się to nadużyciem ze strony twórców filmu, ponieważ LM, rozłoszczony czy nie, raczej nie rzucałby w Hogwarcie, na ucznia, i to na dodatek na Harry'ego Potter, zaklęcia, za które idzie się do Azkabanu na dożywocie, tym bardziej, że ledwo mu się udało uniknąć więzienia po upadku Czarnego Pana, a powrót Voldemorta w tamtej chwili nie był jeszcze zbyt pewny. Ale to moje prywatne zdanie).
Uwagi: jedno z trzech zaklęć niewybaczalnych - jego użycie jest równoznaczne z wyrokiem dożywotniego więzienia. Promień rzucanego zaklęcia ma charakterystyczny, zielony kolor. Jest nieodwracalne, żadne przeciwzaklęcie nie istnieje. Jedyną osobą, która je przeżyła jest Harry Potter, którego ocaliła starożytna magia poświęcenia i miłości (jego matka zginęła, chroniąc go).

AVIS (łac. 'avis' - ptak) - zaklęcie wyczarowujące ptaszki.
Zastosowanie: powoduje pojawienie się stada ptaszków.
Sposób użycia: wypowiedzenie inkantacji (Avis!).
Przykład użycia: używa go w t. IV pan Ollivander, sprawdzając przed Turniejem Trójmagicznym różdżkę Wiktora Kruma.
Uwagi: działa podobnie jak zaklęcie Oppungo.

B

BĄBLOGŁOWY, zaklęcie (bąbel + głowa) - zaklęcie wyczarowujące dookoła głowy warstwę ochronną, rodzaj bąbla.
Zastosowanie: powoduje pojawienie się "bąbla" chroniącego głowę, umożliwia np. oddychanie pod wodą.
Sposób użycia: nieznany, prawdopodobnie wypowiedzenie inkantacji (słowa nieznane) i wskazanie różdżką na siebie.
Przykład użycia: używa go Cedrik Diggory w II zadaniu Turnieju Trójmagicznego, aby móc oddychać pod wodą.
Uwagi: brak.

C

CRUCIATUS (łac. 'cruciatus' - tortura, 'crucio' - męczyć, katować) - zaklęcie torturujące.
Zastosowanie: sprawia ofierze niewyobrażalny ból.
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Crucio!, wym. ), wskazując na ofiarę. Oprawca kontroluje czas działania zaklęcia - ofiara jest torturowana, dopóki jej kat nie przerwie kontaktu.
Przykład użycia: po raz pierwszy pojawia się w t. IV, śmierciożerca Barty Crouch junior, podszywający się pod "Szalonookiego" Alastora Moody'ego, demonstruje jego działanie na pająku.
Uwagi: jedno z trzech zaklęć niewybaczalnych - jego użycie jest równoznaczne z wyrokiem dożywotniego więzienia.

D

DELETRIUS (łac. 'deleo', 'deletum' - niszczyć, zakończyć) - usuwa skutki zaklęcia Priori Incatatem.
Zastosowanie: pozwala usunąć widma, wywołane zastosowaniem zaklęcia Priori Incantatem (tzn. pokazujące jakich zaklęć użyto wykorzystując daną różdżkę).
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Deletrius!), wskazując na widma.
Przykład użycia: w t. IV używa go Amos Diggory, aby pozbyć się efektu działania zaklęcia Priori Incantatem na różdżkę Harry'ego. Usuwa w ten sposób obraz (widmo) Mrocznego Znaku.
Uwagi: działa na efekty rzuconego, a nie wymuszonego Priori Incantatem (efekty wymuszonego zanikają same po przerwaniu kontaktu między różdżkami) - patrz wyjaśnienie do Priori Incantatem.

DIFFINDO (łac. 'diffindo' - rozłupać, zdruzgotać) - zaklęcie tnące.
Zastosowanie: używane do rozcinania materiału, więzów, itd.
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Diffindo!), wskazując na konkretny przedmiot.
Przykład użycia: Harry Potter używa go w t. IV, aby rozpruć torbę Cedryka Diggory'ego.
Uwagi: brak.

DRĘTWOTA - zaklęcie oszałamiające.
Zastosowanie: powoduje utratę przytomności u ofiary.
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Drętwota!), wskazując na osobę.
Przykład użycia: po raz pierwszy użyte w t. IV przez smokerów do oszołomienia smoków.
Uwagi: przeciwzaklęcie: Enervate.

NoName

E

ENERVATE (łac. 'enervatus' - bezsilny, słaby) - zaklęcie cucące.
Zastosowanie: powoduje ocucenie osoby nieprzytomnej.
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Enervate!), wskazując na nieprzytomną osobę.
Przykład użycia: po raz pierwszy użyte w t. IV przez Dumbledore'a, cucącego Wiktora Kruma.
Uwagi: przeciwzaklęcie do zaklęcia oszałamiającego "Drętwota".

ENGORGIO - zaklęcie powiększające.
Zastosowanie - powiększa żądany przedmiot lub zwierze.
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Engorgio!), wskazując na przedmiot lub zwierze.
Przykład użycia: po raz pierwszy pojawia się w t. IV, śmierciożerca Barty Crouch junior, podszywający się pod "Szalonookiego" Alastora Moody'ego, powiększa za jego pomocą pająka, służącego do zaprezentowania efektów zaklęć niewybaczalnych.
Uwagi: przeciwzaklęcie: Reducto.

EVANESCO (łac. 'evanesco' - znikać, rozpływać się) - zaklęcie powodujące znikanie.
Zastosowanie: powoduje zniknięcie przedmiotu lub zwierzęcia (patrz: VIPERA EVANESCA).
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Evanesco!, wym. ewanesko), wskazując różdżką na przedmiot, którego chce się pozbyć.
Przykład użycia:
Uwagi: występuje także specjalna odmiana zaklęcia: patrz VIPERA EVANESCA.

EXPECTO PATRONUM (łac. 'expecto' - wyczekiwać, oczekiwać; 'patronus' - obrońca) - zaklęcie przywołujące patronusa (zaklęcie ochronne).
Zastosowanie: powoduje pojawienie się partonusa, będącego materializacją pozytywnej energii i służącego do odpierania ataku dementorów lub przekazywania wiadomości.
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Expecto patronum!, wym. ekspekto patronum) i z jego różdżki wydobywa się srebrna mgła, która - jeśli zaklęcie zostało rzucone poprawnie - przybiera kształt zwierzęcia. Aby rzucić prawidłowo zaklęcie, rzucający musi skupić się na swoim najszczęśliwszym wspomnieniu, ponieważ w założeniu patronus jest tarczą, która chroni przed atakiem dementora - mrocznej istoty, wysysającej z ludzi wszystkie pozytywne wspomnienia i uczucia. Przykład użycia: po raz pierwszy pojawia się w t. III, gdy w Hogwart Express, profesor Lupin przegania dementora przeszukującego pociąg. Pojawia się wielokrotnie, zarówno jako tarcza ochronna - Harry Potter w t. III wyczarowuje patronusa, aby ocalić siebie i swojego ojca chrzestnego przed dementorami, jak i jako posłaniec - w t. VI Nimfadora Tonks wysyła do Hogwartu swojego patronusa jako posłańca, aby poinformować, że Harry się spóźni, ale jest bezpieczny.
Uwagi: nie każdy czarodziej jest w stanie wyczarować patronusa - jedni dlatego, że jest to bardzo zaawansowana magia, inni mają zbyt wiele złych wspomnień i łatwo padają ofiarą dementorów. Prawidłowo wyczarowany patronus ma kształt zwierzęcia, nieprawidłowo - przybiera postać strzępków srebrnej mgiełki. Kształt patronusa jest charakterystyczny i inny dla każdego czarodzieja, np. patronus Harry'ego Pottera przyjmuje kształt jelenia (nawiązanie do postaci animagicznej Jamesa Pottera). Czasem patronus może zmienić swój kształt w związku z sytuacją życiową czarodzieja (patronus Tonks zmienia kształt w t. VI).

EXPELLIARMUS (łac. 'expello' - odpędzić, wypłoszyć) - zaklęcie rozbrajające.
Zastosowanie: powoduje pozbawienie przeciwnika różdżki - jest ona odrzucana lub trafia do rzucającego zaklęcie, czasem także odrzucenie ofiary do tyłu (w zależności od siły zaklęcia).
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Expelliarmus!, wym. ekspeliarmus), wskazując na przeciwnika.
Przykład użycia: zaklęcie pojawia się po raz pierwszy w t. II, profesor Snape stosuje je w czasie pokazowego pojedynku z Gilderoy'em Lockhartem w Klubie Pojedynków. Ma ogromne znaczenie w całej historii, np. w czasie pojedynku Harry'ego z Lordem Voldemortem w t. IV. Uwagi: zaklęcie bojowe. Promieć zaklęcia ma charakterystyczny, czerwony kolor.

F

FINITE INCANTATEM (łac. 'finis' - koniec; 'incanto' - czarować) - zaklęcie kończące działanie innych zaklęć.
Zastosowanie: kończy działanie innych zaklęć w przypadku jeśli ich działanie nie ustaje z chwilą oderwania różdżki od ofiary/obiektu. (Patrz wyjaśnienie do: CRUCIATUS).
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Finite incantatem!, wym. finite inkantatem), ale nie musi wskazywać na konkretną osobę.
Przykład użycia: zaklęcia używa po raz pierwszy profesor Snape w t. II, w Klubie Pojedynków - wówczas zostają cofnięte jednocześnie wszystkie zaklęcia, których użyli uczniowie.
Uwagi: brak.

G

H

NoName

I

IMMOBILUS (łac. 'immobilis' - nieruchomy) - zaklęcie unieruchamiające.
Zastosowanie: unieruchamia osobę lub zwierzę (np. jeśli ofiara znajduje się w powietrzu, wówczas przestaje się poruszać, ale nie spada).
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Immobilus!), kierując jednocześnie różdżkę w stronę ofiary lub ofiar.
Przykład użycia: użyte przez Hermionę w filmie cz. II do unieruchomienia chochlików kornwalijskich - zadziałało na wszystkie na raz. Wg książki Hermiona używa Zaklęcia Zamrażającego, co pozwala sądzić, że jest to drugą, spolszczona wersją nazwy.
Uwagi: działa podobnie do zaklęcia Impedimento.

IMPEDIMENTO (łac. 'impedio' - stać na zawadzie, wstrzymywać) - zaklęcie spowalniające.
Zastosowanie: spowalnia (lub wręcz zatrzymuje) ruchy ofiary, dając czas na działanie lub ucieczkę.
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Impedimento!), celując różdżką w ofiarę.
Przykład użycia: pojawia się w t. IV - jedno z zaklęć, które Hermiona znalazła dla Harry'ego w bibliotece, mających pomóc mu w trzecim zadaniu Turnieju Trójmagicznego. Harry użył go w labiryncie przeciwko olbrzymiej sklątce tylnowybuchowej, a później przeciwko śmierciożercom.
Uwagi: zaklęcie czasowe, po pewnym czasie jego działanie ustaje. Działa podobnie do zaklęcia Immobilus.

IMPERIUS (łac. 'impero' - rozkazywać) - zaklęcie władzy.
Zastosowanie: pozwala rzucającemu na całkowite podporządkowanie sobie ofiary, która staje się w jego rękach bezwolna kukiełką. Często wykorzystywane przez śmierciożerców.
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Imperio!), wskazując jednocześnie różdżką na ofiarę.
Przykład użycia: używa go w t. IV śmierciożerca Barty Crouch juniora, podszywający się pod "Szalonookiego" Alastora Moody'ego, prezentując jego działanie uczniom IV roku na przykładzie pająka.
Uwagi: jedno z zaklęć niewybaczalnych - jego użycie przeciwko drugiemu czarodziejowi jest karane dożywotnim więzieniem. Jest to jedyne z zaklęć niewybaczalnych, którego działaniu można się oprzeć. Osoby o silnej woli (Harry Potter) mogą zwalczyć jego moc. Podobnie dzieje się w sytuacji, gdy ofiara poddana jest jego działaniu przez długi okres - po pewnym czasie jego moc słabnie i ofiara zaczyna odzyskiwać świadomość i własną wolę.

INCENDIO (łac. 'incendo' - rozpalać, podpalać) - zaklęcie zapalające.
Zastosowanie: pozwala rozpalić ogień lub podpalić wybrany obiekt.
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Incendio!, wym. insendio), wskazując różdżką na obiekt, który ma się zapalić.
Przykład użycia: użyte w t. IV przez Artura Weasley'a w celu rozpalenia ognia w kominku w domu Dursley'ów przy Privet Drive 4, aby umożliwić skorzystanie z sieci Fiuu.
Uwagi: brak.

J

K

KAMELEONA, zaklęcie (od nazwy zwierzęcia upodabniającego się do otoczenia) - zaklęcie maskujące.
Zastosowanie: pozwala osobie, na którą zaklęcie jest rzucone, upodobnić się do otoczenia (tzn. jej ciało przyjmuję barwę otoczenia, wtapia się w tło).
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (nieznana, rzucone niewerbalnie) i jednocześnie mocno uderza różdżką w czubek głowy obiektu (osoby, na którą zaklęcie jest rzucane).
Przykład użycia: po raz pierwszy pojawia się w t. V - rzuca je na Harry'ego Pottera w kuchni Dursley'ów Alastor Moody.
Uwagi: przeciwzaklęcie: istnieje, nazwa i inkantacja nieznane. Rzucenie zaklęcia powoduje u osoby, na którą jest ono rzucane, chwilowe wrażenie spływającej z miejsca dotknięcia różdżki, zimnej wody.

L

LEGILIMENS (łac. 'lego' - czytać; 'mens' - umysł, myśl) - zaklęcie pozwalające wniknąć do umysłu ofiary.
Zastosowanie: pozwala osobie, która rzuca zaklęcie wedrzeć się do umysłu ofiary i zobaczyć jej myśli, uczucia, i wspomnienia.
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Legilimens!), kierując jednocześnie różdżkę na ofiarę. W legilimencji (sztuka magicznej penetracji umysłu) ważny jest kontakt wzrokowy między ofiarą a osobą rzucającą zaklęcie.
Przykład użycia: zaklęcie używane w t. V przez Severusa Snape'a na Harrym Potterze w czasie lekcji oklumencji - sztuki ochrony umysłu przed ingerencją z zewnątrz.
Uwagi: ochronę przed zaklęciem Legilimens stanowi oklumencja, choć można je odeprzeć także w inny sposób (np. w t. V Harry Potter rzuca zaklęcie Protego, które powoduje, że Legilimens odbija się i wraca do osoby, która je rzuciła). Normalnie w legilimencji ważny jest kontakt wzrokowy, jednak z powodu nieudanego zaklęcia miedzy Harrym Potterem a Lordem Voldemortem pojawiła się niezwykła więź, pozwalająca na nawiązanie kontaktu na odległość. O legilimencji, profesor Snape - wybitny legilimenta - mówi tak: "Tylko mugole mówią o „czytaniu w cudzych myślach”. Umysł nie jest książką, którą można otworzyć i przeczytać w wolnym czasie. Myśli nie są wyryte wewnątrz czaszki, gdzie mógłby je przejrzeć jakiś intruz. Umysł to rzecz złożona i wielowarstwowa. [...]To prawda jednak, że ci, którzy opanowali sztukę legilimencji, potrafią, pod pewnymi warunkami, wedrzeć się do umysłu swoich ofiar i poprawnie zinterpretować to, co tam znajdą. Czarny Pan, na przykład, prawie zawsze wie, kiedy ktoś nie mówi prawdy. Tylko ci, którzy posiądą sztukę oklumencji, mogą udaremnić mu dostęp do uczuć i wspomnień przeczących temu kłamstwu i w ten sposób wprowadzić go w błąd."

LUMOS (łac. 'lumen' - światło) - zaklęcie oświetlające.
Zastosowanie: zaklęcie powodujące, że koniec różdżki zaczyna emitować wiązkę światła.
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Lumos!) i koniec różdżki zaczyna emitować wiązkę światła.
Przykład użycia: po raz pierwszy użyte w t. II przez Harry'ego Potter w czasie wyprawy do Zakazanego Lasu tropem pająków.
Uwagi: przeciwzaklęcie: Nox (prawdopodobnie po jakimś czasie zaklęcie się "wyczerpuje" samoistnie, ponieważ zaklęcie Nox jest stosowane rzadko). Zaklęcie bardzo popularne, występuje często. Posiada jedną odmianę: patrz LUMOS MAXIMA.

LUMOS MAXIMA (łac. 'lumen' - światło; 'maximus' - największy) - zaklęcie oświetlające.
Zastosowanie: zaklęcie powodujące, że koniec różdżki zaczyna emitować bardzo silną wiązkę światła.
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Lumos maxima!, wym. lumos maksima) i koniec różdżki zaczyna emitować bardzo silną wiązkę światła.
Przykład użycia: występuje w filmie cz. III, na samym początku, kiedy Harry czyta nocą książkę pod kołdrą.
Uwagi: przeciwzaklęcie: Nox (prawdopodobnie po jakimś czasie zaklęcie się "wyczerpuje" samoistnie, ponieważ zaklęcie Nox jest stosowane rzadko). Odmiana zaklęcia Lumos.

NoName

M

MOBILICORPUS (łac. ‘mobilis’ – ruchomy; ‘corpus’ – ciało) – zaklęcie ruchu.
Zastosowanie: pozwala wprawić w ruch i kierować ciałem (np. osoby nieprzytomnej).
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Mobilicorpus!, wym. mobilikorpus), wskazując różdżką na obiekt. Ciało unosi się w powietrze i można kierować jego ruchem za pomocą różdżki.
Przykład użycia: użyte w t. III przez Remusa Lupina, aby przetransportować ciało nieprzytomnego Severusa Snape’a do Hogwartu.
Uwagi: brak.

MORSMORDRE (łac. ‘mors’ – śmierć; ‘mordeo’ – kąsać) – zaklęcie znakujące.
Zastosowanie: wykorzystywane przez śmierciożerców do oznaczenia miejsca zbrodni, rodzaj podpisu „tu byliśmy”.
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Morsmordre!), wskazując różdżką w niebo.
Przykład użycia: po raz pierwszy pojawia się w t. IV, rzucone przez Barty’ego Croucha juniora w czasie zamieszek po finale Mistrzostwa Świata w Quidditchu.
Uwagi: zaklęcie nieofensywne – jego jedynym zadaniem jest sianie grozę wśród przeciwników Lorda Voldemorta. Używane tylko i wyłącznie przez śmierciożerców.

N

NOX (łac. ‘nox’ – noc) – zaklęcie gaszące światło.
Zastosowanie: powoduje zgaśnięcie światła lub kończy działanie zaklęcia Lumos.
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Nox!, wym. noks).
Przykład użycia: pojawia się po raz pierwszy w t. III, użyte przez Harry’ego i Hermionę we Wrzeszącej Chacie.
Uwagi: przeciwzaklęcie do Lumos.

O

OBLIVIATE (łac. ‘oblivio’ – zapomnienie) – zaklęcie wymazujące pamięć.
Zastosowanie: pozwala wymazać pamięć ofiary – pojedyncze wydarzenie lub dłuższy okres, w zależności od siły zaklęcia.
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Obliviate!), wskazując różdżką na ofiarę.
Przykład użycia: po raz pierwszy użyte w t. II przez Gilderoy’a Lockharta przeciwko Harry’emu Potterowi i Ronowi Weasley’owi – zadziałało nieprawidłowo z powodu źle działającej różdżki i trafiło rzucającego, wymazując mu całkowicie pamięć, łącznie z informacją jak się nazywa i kim jest. Wiadomo, że Lockhart wcześniej używał zaklęcia wielokrotnie, wymazując wspomnienia swoim ofiarom i przypisując sobie ich zasługi).
Uwagi: zaklęcie rzucone ze zbyt dużą siłą może spowodować trwałe uszkodzenia mózgu u ofiary – tak stało się prawdopodobnie w przypadku Gilderoy’a Lockharta. Zaklęcie zapomnienia można przełamać – dokonał tego Lord Voldemort, torturując Bertę Jorkins (zmusił ją do przypomnienia sobie faktów, które wymazano jej z pamięci).

OCULUS REPARO (łac.’oculus’ – oko; ‘reparo’ – odnawiać) – zaklęcie naprawiające okulary.
Zastosowanie: służy do naprawianie stłuczonych lub pękniętych okularów (zarówno szkła jak i oprawki).
Sposób użycia: rzucający wypowiadana inkantację (Oculus reparo!, wym. okulus reparo), wskazując różdżką na naprawiane okulary.
Przykład użycia: użyte po raz pierwszy w filmie cz. I przez Hermionę, w pociągu jadącym do Hogwartu, jak demonstracja prostego zaklęcia. Sama inkantacja w książce nigdy nie zostaje użyta, ale kiedy w t. II Harry łamie okulary po niefortunnej podróży siecią Fiut, Artur Weasley naprawia mu je jednym stuknięciem różdżki – z całą pewnością używa więc właśnie tego zaklęcia.
Uwagi: odmiana zaklęcia Reparo.

OPPUNGO (łac. ‘oppugno’ – atakować) – zaklęcie „atakujących ptaszków”.
Zastosowanie: zaklęcie sprawiające, że ptaszki atakują przeciwnika.
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Oppungo!), celując różdżką w przeciwnika.
Przykład użycia: używa go Hermiona w t. VI przeciwko Ronowi. Zaklęcie nie powoduje pojawienia się ptaków, a jedynie sprawia, że zaczynają one atakować wybraną osobę – w rzeczonej scenie Hermiona wyczarowała ptaszki już wcześniej, a zaklęciem Oppungo jedynie skierowała je do ataku.
Uwagi: prawdopodobnie działa razem z zaklęciem Avis (wyczarowującym ptaszki), choć nie ma co do tego pewności. Nie wiadomo też, czy zaklęcie działa jedynie na ptaszki, czy także na inne zwierzęta (co wydaje się bardziej prawdopodobne, zważywszy na fakt, że łacińska etymologia słowa wskazuje jedynie na „atakować”, nie zawiera zaś żadnego elementu związanego z ptakami).

ORCHIDEUS(ang. ‘orchid’ – storczyk) – zaklęcie wyczarowujące bukiet kwiatów.
Zastosowanie: pozwala wyczarować wiązkę kwiatów.
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Orchideus!) i z końca różdżki wystrzeliwuje wiązka kwiatów.
Przykład użycia: używa go pan Ollivander w t. IV, sprawdzając przed Turniejem Trójmagicznym różdżkę Fleur Delacour).
Uwagi: brak.

P

PESKIPIKSI PESTERNOMI (?) – być może zaklęcie przeciwko chochlikom kornwalijskim.
Zastosowanie: w założeniu powinno być bronią przeciwko chochlikom kornwalijskim, ale zważywszy na fakt, że nie dość, że chochlików nie przestraszyło, to jeszcze jeden z nich wyrwał różdżkę czarodziejowi, który zaklęcie rzucił, trudno jest ustalić, czy jest to prawdziwe, skuteczne zaklęcie.
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Peskipiksi pesternomi!), celując różdżką w chochliki.
Przykład użycia: używa go w t. II Gilderoy Lockhart, ale nie wywołuje ono pożądanego efektu. Nie wiadomo, czy jest to zaklęcie wymyślone przez Lockharta i dlatego nie działa, czy też nie działa, ponieważ rzuca je właśnie on – niekoniecznie najbardziej kompetentny czarodziej swoich czasów, choć niewątpliwie posiadacz najpiękniejszego uśmiechu. Hipotezę, że jest to zaklęcie wymyślone przez samego Lockharta może uwiarygodniać fakt, że jego etymologia jest nieznana – większość zaklęć pochodzi z łaciny lub angielskiego. Z drugiej jednak strony, Lockhart zazwyczaj używa zaklęć istniejących – tyle, że marnie mu to wychodzi). Lekcja OPCM w wykonaniu Gilderoy’a Lockharta: „Podwinął rękawy, machnął różdżką i ryknął:
- Peskipiksi pesternomi!
Chochliki absolutnie się tym nie przejęły; mało tego, jeden z nich wyrwał Lockhartowi różdżkę z ręki i wyrzucił ją przez okno. Lockhart przełknął głośno ślinę i dał nurka pod biurko, gdzie ledwo uniknął przygwożdżenia przez Neville’a, który w sekundę później spadł tuż obok niego razem z żyrandolem.”
Uwagi: brak danych o istnieniu takiego zaklęcia.

PETRIFICUS TOTALUS (łac. ‘petra’ – skała lub/i ang. ‘petrified’ – skamieniały; łac. ‘totus’ – cały lub/i ang. ‘total’ – całkowity) – zaklęcie unieruchamiające.
Zastosowanie: powoduje całkowite unieruchomienie ofiary, „zamienienie ją w kamień” (nie w sensie dosłownym!) – w przeciwieństwie do Immobilus akcja ofiary nie zostaje „zawieszona” (np. znajdujący się w powietrzu chochlik zawisa bez ruchu, ale nie spada), lecz przerwana (ręce przylegają do boków, nogi się łączą, jeśli ofiara stoi, to upadnie). Ofiara nie traci świadomości!
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Petrificus totalus!, wym. petrifikus totalus), wskazując różdżką na ofiarę.
Przykład użycia: używa go Hermiona w t. I, aby powstrzymać Neville’a, który nie wiedząc, że Harry, Ron i Hermiona usiłują uratować kamień filozoficzny, chce zatrzymać przyjaciół wymykających się nocą z wieży Gryffindoru.
Uwagi: działa podobnie, choć nie identycznie, jak zaklęcie Immobilus.

PORTUS (łac. ‘porta’ – brama lub ‘portatio’ – transport) – zaklęcie tworzące świstoklik.
Zastosowanie: pozwala zamienić dowolni wybrany przedmiot w świstoklik – urządzenie, które przenosi osobę, która go dotknie z jednego miejsca w drugie.
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Portus!), wskazując różdżką na dowolnie wybrany przedmiot, który ma zostać zamieniony w świstoklik. Przedmiot przez chwilę dygocze i świeci na niebiesko, po czym powraca do stanu oryginalnego.
Przykład użycia: w t. V używa go Albus Dumbledore, aby odtrasportować Weasley'ów i Harry'ego na Grimmauld Place 12 po ataku Nagini na Artura Weasley'a.
Uwagi: zaklęcie jednorazowe – po użyciu świstoklika traci moc, choć być może istnieje jego odmiana, pozwalająca na wielokrotne użycie świstoklika (zważywszy na fakt, że puchar – nagroda w Turnieju Trójmagicznym był świstoklikem, który najpierw przeniósł Harry’ego Pottera na cmentarz, gdzie oczekiwał Lord Voldemort, a później z powrotem na błonia hogwarckie). Tworzenie świstoklików jest kontrolowane przez Ministerstwo Magii – potrzebna jest licencja na jego stworzenie (choć wydaje się, że nie jest to przepis specjalnie egzekwowany – w t. V Album Dumbledore dwukrotnie tworzy świstoklik, w tym raz w obecności Ministra Magii, który wprawdzie usiłuje trochę protestować, ale bezskutecznie; świstoklik tworzy też śmierciożerca Barty Crouch junior. Najwyraźniej więc przepis istnieje, ale brak jest kontroli nad jego rzeczywistą skutecznością).

PRIORI INCANTATEM (łac. ‘prior’ – wcześniejszy; ‘incanto’ – czarować) – zaklęcie retrospekcji rzucanych zaklęć.
Zastosowanie: pozwala sprawdzić jakie zaklęcia zostały rzucone daną różdżką (pokazuje je od najnowszego do najstarszego), ale nie kto je rzucił.
Sposób użycia: można go użyć na dwa sposoby: 1. klasyczny – rzucający wypowiada inkantację (Priori incantatem!, wym. priori inkantatem), przykładając koniec swojej różdżki do końca różdżki sprawdzanej; 2. zaklęcie rzuca się samoistnie, kiedy właściciele dwóch siostrzanych różdżek, tzn. zawierających identyczny rdzeń (a dokładniej mówiąc czynnik magiczny pochodzący od tego samego zwierzęcia), zmuszają je do walki przeciwko sobie – silniejsza wymusza efekt Priori Incantatem na słabszej.
Przykład użycia: 1. używa go w t. IV Amos Diggory, sprawdzając różdżkę Harry’ego, z której jak wszyscy podejrzewają – i słusznie – rzucono zaklęcie Morsmordre; 2. w t. IV, w czasie pojedynku Harry’ego i Lorda Voldemorta, różdżka Harry’ego zmuszą swoją siostrę do pokazania wcześniej rzuconych zaklęć.
Uwagi: zaklęcie powoduje pojawienie się „widm” – materializacji ostatnich zaklęć rzuconych daną różdżką (np. jeśli rzucono różdżką zaklęcie Avada Kedavra to ukaże się widmo ofiary, które zachowuje pewne cechy żywego człowieka). Efekt zaklęcia – widma – może być zniszczony za pomocą zaklęcia Deletrius (gdy zaklęcie Priori Incantatem zostało rzucone) lub gdy kontakt między różdżkami zostanie przerwany (gdy zaklęcie Priori Incantatem zostało wymuszone przez pojedynek siostrzanych różdżek).

PROTEGO (łac. ‘protego’ – ochronić) – zaklęcie tarczy.
Zastosowanie: zaklęcie obronne – tworzy tarczę, od której odbija się inne zaklęcie.
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Protego!), prawdopodobnie kierując ją w stronę atakującego (choć nie ma co do tego całkowitej pewności, w kanonie nie zostaje to sprecyzowane).
Przykład użycia: pojawia się wielokrotnie w t. V – za jego pomocą Harry odbija zaklęcie Legilimens, rzucone przez Severus Snape’a, a później broni się przed śmierciożercami w Ministerstwie Magii.
Uwagi: odbija skutecznie tylko słabsze zaklęcia, silniejsze może osłabić. Nieskuteczne przeciwko zaklęciom niewybaczalnym.

NoName

Q

QUIETUS (łac. 'quies, quietis' - milczenie i/lub 'quietus' - spokojny i/lub ang. 'quiet' - cisza, cichy) - zaklęcie wyciszające.
Zastosowanie: wycisza magicznie nagłośniony dźwięk.
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Quietus!), wskazując różdżką na swoje gardło.
Przykład użycia: w t. IV po meczu finałowym Mistrzostw Świata w Quidditcha, Ludo Bagman, który mecz komentował, używa tego zaklęcia, aby jego magicznie wzmocniony głos powrócił do normalności.
Uwagi: przeciwzaklęcie do: Sonorus.

R

REDUCTO (łac. 'reduco' - odciągnąć w tył, odsunąć) - zaklęcie usuwające przeszkody.
Zastosowanie: pozwala usunąć z drogi przeszkodę, ale tylko pod warunkiem, że jest ona ciałem stałym (tzn. działa na przedmiot, ale np. nie na mgłę).
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Reducto!, wym. redukto), wskazując różdżką na obiekt, którego chce się pozbyć.
Przykład użycia: Harry Potter w t. IV usiłuje je zastosować w labiryncie w trakcie III zadania Turnieju Trójmagicznego, ale używa go nie na przedmiocie, ale na mgle - zaklęcie "przelatuje" przez nią, nie powodując żadnej reakcji. Podobnie w t. VI zaklęcia bez rezultatu próbują użyć członkowie Zakonu Feniksa i Gwardii Dumbledore'a, aby przebić się przez barierę, ustawioną przez Śmierciożerców na schodach prowadzących do Wieży Astronomicznej.
Uwagi: ponieważ ani razu zaklęcie nie odnosi skutku, nie wiadomo dokładnie jakie jest jego działanie - czy ma na celu zmniejszenie, przesunięcie, czy całkowite usunięcie zawalidrogi.

RELASHIO (łac. 'relaxo' - uwolnić, oswobodzić i/lub ang. 'release' - uwolnić) - zaklęcie uwalniające.
Zastosowanie: zaklęcie, dzięki któremu z różdżki wystrzeliwuje snop gorących, czerwonych iskier, odstraszający i parzący przeciwnika.
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Relashio!, wym. relaszio), wskazując różdżka na przeciwnika. Z różdżki wystzeliwuje snop gorących iskier, które parzą, zmuszając ofiarę do odsunięcia się. Rzucone pod wodą sprawia, że z różdżki wydobywa się strumień wrzącej wody, działający identycznie jak iskry.
Przykład użycia: w t. IV używa go Harry Potter w trakcie II zadania w Turnieju Trójmagicznym, aby odstraszyć druzgotki (ponieważ rzecz dzieje się pod wodą, z różdżki wystrzeliwuje wrząca woda).
Uwagi: brak.

REPARO (łac. 'reparo' - odnowić) - zaklęcie naprawiające.
Zastosowanie: pozwala naprawić złamany, stłuczony, zniszczony przedmiot.
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Reparo!), wskazując jednocześnie na przedmiot, który ma naprawić.
Przykład użycia: używa go Hermiona w t. IV, aby naprawić szybę w drzwiach przedziału, stłuczoną przez Rona, który zbyt mocno trzasnął drzwiami.
Uwagi: posiada odmianę, patrz Oculus Reparo.

RIDDICULUS (łac. 'ridiculus' i/lub ang. 'ridiculous' - śmieszny) - zaklęcie przeciwko boginom.
Zastosowanie: pozwala pozbyć się bogina - upiora, który zamieszkuje ciemne, zamknięte przestrzenie i potrafi przybrać każdą postać, jaką w danej chwili uważa za najbardziej przerażającą dla otoczenia. Zaklęcie nie niszczy upiora, a jedynie odbiera mu jego przerażającą moc - zmusza go, aby zmienił się w coś śmiesznego. Tym, co ostatecznie pozwala się go pozbyć jest śmiech.
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Riddiculus!, wym. riddikulus), wskazując różdżką na upiora, i koncentrując się na czymś śmiesznym, w co ma zamienić się bogin. Kiedy rzucający zaklęcie zacznie się śmiać, bogin eksploduje, zamieniając się w strzępki dymu.
Przykład użycia: zaklęcie poznają w t. III uczniowie trzeciego roku na na zajęciach OPCM, prowadzonych przez prof. Remusa Lupina.
Uwagi: brak.

RICTUSEMPRA (łac. 'rictus' - otwarte usta; 'semper' - zawsze) - zaklęcie rozśmieszające/łaskoczące.
Zastosowanie: powoduje napad histerycznego śmiechu.
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Rictusempra!, wym. riktusempra), wskazując różdżką na ofiarę.
Przykład użycia: po raz pierwszy pojawia się w t. II, Harry rzuca je na Malfoy'a w czasie ich pojedynku w Klubie Pojedynków.
Uwagi: promień zaklęcia ma żółty kolor. Zaklęcie zwanej jest także pod polską nazwą Zniewalająca Łaskotka.

S

SECTUMSEMPRA (łac. 'sectio' - krajanie, cięcie; 'semper' - zawsze, ciągle) - zaklęcie tnące.
Zastosowanie: używane przeciwko żywej istocie, powoduje głębokie i rozległe rany cięte.
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Sectusempra!, wym. sektusempra), wskazując różdżką na ofiarę.
Przykład użycia: używa go w t. VI Harry Potter, w czasie konfrontacji z Draco Malfoy'em. Harry użył zaklęcia, nie wiedząc jakie są jego skutki - znalazł je w podręczniku do eliksirów Księcia Półkrwi, z dopiskiem "na wrogów". Autorem zaklęcia jest Severus Snape. Pradopodobnie także tego zaklęcia użył Snape przeciwko Jamesowi Potterowi (we wspomnieniu, które Harry ogląda w t. V), ale ponieważ zostało one użyte niewerbalnie, nie miało takiej siły, jak to, które trafiło Malfoy'a.
Uwagi: zaklęcie czarnomagiczne.

SERPENSORTIA (łac. 'serpens' - wąż i/lub fr. 'serpent' - wąż; 'sortir' - wychodzić) - zaklęcie powodujące pojawienie się węża.
Zastosowanie: powoduje pojawienie się węża.
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Serpensortia!), a z końca różdżki wydobywa się najpierw błysk, a potem wąż.
Przykład użycia: zaklęcie rzucił Draco Malfoy w t. II, chcąc przestraszyć Harry'ego, z którym walczył w czasie spotkania w Klubie Pojedynków.
Uwagi: przeciwzaklęcie: Vipera Evanesca.

SILENCIO (łac. 'silentium' i/lub ang. 'silent' i lub fr. 'silence' - cisza) - zaklęcie wyciszające.
Zastosowanie: pozwala całkowicie wyciszyć dźwięk.
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Silencio!), wskazując różdżką na ofiarę.
Przykład użycia: zaklęcie pojawia się w t. V na zajęciach profesora Flitwicka. Uczniowie ćwiczą jego zastosowanie na krukach i żabach. Hermiona używa go także w Ministerstwie Magii, uciszając Śmierciożercę, który chciał wezwać swoich kompanów na pomoc.
Uwagi: brak.

SONORUS (łac. 'sonorus' - dźwięczny, huczący) - zaklęcie zwiększające siłę głosu.
Zastosowanie: działa jak mugolski megafon, zwiększając siłę głosu mówiącego.
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Sonorus!), wskazując różdżką na swoje gardło.
Przykład użycia: w czasie meczu finałowego Mistrzostw Świata w Quidditchu używa tego zaklęcia Ludo Bagman, pełniący rolę komentatora. Tego samego zaklęcia używa także Albus Dumbledore, komentujący przebieg III zadania Turnieju Trójmagicznego.
Uwagi: przeciwzaklęcie: Quietus.

T

TARANTALLEGRA ('tarantela' lub wł. 'tarantella' - bardzo szybki, włoski taniec ludowy; wł. 'allegro' - wesoły, radosny) - zaklęcie zmuszające ofiarę do niekontrolowanych pląsów.
Zastosowanie: sprawia, że nogi ofiary zaczynają wykonywać niekontrolowane pląsy, których nie może ona powstrzymać.
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Tarantallegra!), kierując różdżkę w stronę ofiary.
Przykład użycia: w t. II Draco Malfoy używa tego zaklęcia przeciwko Harry'emu w trakcie ich pojedynku w Klubie Pojedynków. W trakcie walki w Ministerstwie Magii t. V tego samego zaklęcia używa przeciwko Neville'owi Longbottomowi jeden ze Śmierciożerców - Antonin Dołohov.
Uwagi: brak.

NoName

U

UPIOROGACEK (upiór + gacek, czyli nietoperz) - zaklęcie odstraszające.
Zastosowanie: używane do wzbudzania w przeciwniku paniki, nie robi żadnej krzywdy, ale przeraża i dekoncentruje.
Sposób użycia: nieznany - prawdopodobnie rzucający wypowiada inkantację (nieznana), wskazując różdżką na ofiarę.
Przykład użycia: zaklęcie wydaje się być specjalnością Ginny Weasley. W t. VI, w Hogwar Expressie rzuca je na Zachariasza Smitha, na czym przyłapuje ją Horacy Slughorn, ale zachwycony jej umiejętnościami, zamiast dać jej szlaban, zaprasza ją na lunch.
Uwagi: brak.

W

WINGARDIUM LEVIOSA (ang. 'wing' - skrzydło; fr. ' garder' - pilnować, chronić; łac. 'levo' - podnieść) - zaklęcie podnoszące wybrany przedmiot.
Zastosowanie: sprawia, że wybrany przedmiot zaczyna lewitować.
Sposób użycia: rzucający wypowiada inkantację (Wingardium leviosa!), wskazując różdżką na wybrany przedmiot.
Przykład użycia: bardzo proste i popularne zaklęcie - jest to pierwsze zaklęcie, które opanowują uczniowie Hogwartu na lekcjach proferosa Flitwicka. W t. I uczą się go lewitując swoje pióra. Przydaje się Ronowi w potyczce z trollem, kiedy to używa go, aby znokautować stwora jego własną maczugą.
Uwagi: brak.

X

Y

Z

Asabe

Mam małe zastrzezenie co do etymologii zaklęcia TARANTALLEGRA.
Allegro oznacz po włosku radosny, wesoły Wesoly

NoName

A istotnie, dziękuję, już poprawiam:) Na swoje usprawiedliwie dodam tylko, że "allegro" jest terminem muzycznym i wówczas znaczy "szybko", a że mój główny kontakt z włoskim jest związany właśnie z muzyka, stąd to potknięcie:)

Asabe

Możliwe, nigdy z muzyki orłem nie byłam Wesoly

A że włoskiego uczę się w szkole i znam znaczenie już niektóych słów to zwróciłam na to uwagę Mruga

psota

Przydatne, bardzo przydatne, a w szczególnoście dla mnie gdyż moja pamięć do "niepolskojęzycznych" słów jest bardzo ograniczona . Wesoly

NoName

Z przyczyn technicznych Forum EL zostaje przeniesione.

[link widoczny dla zalogowanych]

Wszystkie posty zostały już przeniesione, prosimy użytkowników o rejestrowanie się, aby można było przyporządkować posty do użytkownika Wesoly