FORUM PRZENIESIONE!

Seri

Wiersz nie jest zbyt dopracowany ponieważ powstał w chwili dołowania(które ostatnio często mi się zdarzają) na kolanie na serwetce podczas sprzątania kuchni ale oceńcie sami.

„Oceniana!
Wciąż i wciąż od nowa.
Za każdy gest, każdy wdech.
Za każde słowo
Oceniana wciąż na nowo.
Każda myśl, każde spojrzenie
Ciągnie za sobą pióra westchnienie.
Pod lupą spojrzeń
Sędzin i sędziów.
Pod kreską ich woli i nastroju.
Oceniana!
Tak po prostu!
Jeden zły ruch,
Jedno ręki drgnięcie
Już zapisane krwistym atramentem.
W każdej godzinie, minucie i chwili
Po cichu gdzieś po kątach kwili.
Uśmiecha się sztucznie,
Spojrzenie poprawia
Aby czasem pióra nie skusić
Do dalszego pisania.
A ona, ta Oceniana
Czeka sprawdzianu końca.
Kiedy będzie mogła być sobą.
Kiedy drewniane deski
Uchronią ją od słońca."

psota

Ładne…
Kojarzy mi się głównie z moją mamą, która zawsze lubi dodać swoje trzy grosze.

Sam koniec … odniosłam dziwne uczucie… Na początku uśmiechnęłam się … Najwidoczniej zabrzmiało śmiesznie, ale po drugim przeczytaniu odniosłam o wiele mniej radosne wrażenie…

To jest właśnie to, czego większości pisarzy brakuje…
Głębszy sens…

Z.P. psota

NoName

Z przyczyn technicznych Forum EL zostaje przeniesione.

[link widoczny dla zalogowanych]

Wszystkie posty zostały już przeniesione, prosimy użytkowników o rejestrowanie się, aby można było przyporządkować posty do użytkownika Wesoly